Er was een nieuwe locatie 5 februari Dialoog dag
Er was voor een nieuwe locatie gekozen omdat het MKC voor hun moverende redenen aangaf dat de locatie niet meer beschikbaar was voor de Dialoog dag waardoor het Comité Molukse Herdenking en de Klankbordgroep genoodzaakt waren naar een andere locatie uit te wijken: Het FASHION Hotel in Amsterdam West. Maar waar ook de mensen van harte welkom waren!
Het Comité Molukse Herdenking (CMH) heeft de eerste Dialoogdag als een goede bijeenkomst ervaren. Het CMH was weliswaar gast van de Klankbordgroep maar was erg blij met dit initiatief en de mensen die zijn gekomen om met elkaar in dialoog te gaan. Wat CMH jammer vind is dat niet iedereen die van tevoren zo veel kritiek heeft geleverd, in de gelegenheid was om aanwezig te zijn om hun stem te laten horen. CMH had ook graag de beelden van de live stream willen delen maar daar is door een klein groepje bezwaar tegen gemaakt. Het CMH respecteert dit en zal daarom de live stream niet online zetten. Wat het CMH wel graag wil en mag delen is het práchtige gedicht van Djodjie C.A. Rinsampessy
IN DEN VREEMDE
Zeg mij
Nu je achter de camera staat
ik er voor
je gevraagd hebt om te filmen
mijn verhaal vast te leggen
dat ik gelukkig word
dat ik de energie van dit land
mag blijven voelen
dat ik me gelukkig mag prijzen
dat ik hier geboren ben
Ik tel de ochtenden, de middagen
de avonden en de nachten
Ik zie de zon schijnen
de sterren stralen
terwijl op de achtergrond
de wind met me praat,
de klanken van de tahuri’s
en tifa’s van het land
doen herinneren
Zeg mij
Waarom mijn vader vanaf zijn
jonge leeftijd als KNIL soldaat het
dagelijks had over zijn trouw aan
Nederland
over terugkeren, over zijn broers en
zuster die hij heeft achtergelaten.
Het altijd had over zijn moeder, mijn oma
die hij nooit meer heeft terug gezien
Waarom drie maanden – zes maanden
zijn geworden, zes maanden – een jaar
een jaar – jaren
Jaren – nog meer jaren
Inmiddels zeventig jaar
Zeg mij
waarom mijn ouders, jouw ouders
hier hebben moeten leven, zijn gebleven
nooit meer zijn teruggekeerd
In dit land zijn begraven
Zeg mij
nu we hier ouder zijn geworden
misschien zelfs wijzer,
waarom we hier nog staan
op mijn dakterras zonder de geuren
van kruidnagels te ervaren en
de palmen aan te raken
Het volk schreeuwt nog steeds om aandacht
het volk dat zich achtergesteld voelt
de vrijheid mist om te leven zoals
zij dat willen
Zeg mij
waarom het hier zo stil is geworden
anderen ons verhaal niet vertellen
Blijven ontkennen
Waarom de wind zomaar ophoudt met waaien
levens en slachtoffers worden vergeten
Zeg mij
waarom de hoge golven
van de zee steeds door mij
gevoeld worden
de reis blijft voortduren
wij nog steeds onderweg zijn
mijn tranen niet willen drogen
Zeg mij
waarom ik deze vragen blijf stellen
waarom we hier nog zijn
waarom mijn rijkdom mij nog niet
gelukkig maakt
Zeg mij
Nu je nog steeds
achter die camera staat
ik ervoor
wie je voor je ziet
Zeg mij
of ik, ooit
gelukkig word!
Copyright: Djodjie CA Rinsampessy
Djodjie CA Rinsampessy (1960) is een Nederlands-Moluks-Timorese dichter/publicist. Sinds de jaren tachtig draagt hij onder muzikale begeleiding gedichten voor. Hij heeft een aantal publicaties op zijn naam staan. Bekend zijn de bundels: ‘Begitu Sadja/ Zomaar’ (1996); ‘Portretten ontmoeten de Poëzie’ (2003); ‘Zonder Spelregels’ (2005/ 2014) en ‘Elke dag Holland, Manis é (2020). In zijn gedichten heeft hij als terugkerende thema’s o.a. onrechtvaardigheid en ongelijk (waardig) heid, zijn relatie met (Oost) Indonesië, Molukken, Timor en de omringende wereld. Ook de gewone dingen uit het dagelijks leven worden meegenomen in zijn gedichten.