Klankbordgroep

Hoe is de Klankbordgroep groep tot stand gekomen?

Er was veel kritiek op het feit dat het Comité Molukse Herdenkingen (CMH) geen draagvlak hadden gecreëerd en bewust Wijken en Stichtingen hadden buitengesloten. Wat zeker niet bewust was. Maar dat de opdracht was om de Molukse gemeenschap erbij te betrekken en te informeren was het CMH wel duidelijk. Nathalie Toisuta is met deze feedback een aantal gesprekken aangegaan met vraag: Wat nou de beste en meest zorgvuldige weg zou zijn om tot een herdenking te komen waarin er wel draagvlak is? Zij sprak hierover als eerst met Frieda Souhuwat Tomasao die haar advies gaf. Daarna heeft Nathalie Toisuta heel veel ontmoetingen en gesprekken gevoerd waarbij het advies eenduidig was: Breng een aantal mensen bij elkaar die allerlei disciplines binnen de Molukse gemeenschap vertegenwoordigen en overleg met hen. Zodat zij hun achterban kunnen contacteren en informeren.

De zogenaamde ‘Poortwachters’ naar de gemeenschap. Daarachter ontstaan weer connecties met andere mensen of andere groepen. En deze eerste groep zogenaamde Poortwachters zijn voor het Comité Molukse Herdenkingen de Klankbordgroep met wie zij veelvuldig overleg hebben en door wie zij zich laten adviseren. De Klankbordgroep overlegt op haar beurt ook los van het Comité Molukse Herdenkingen over thema’s die zij van belang vinden om mee te nemen in de herdenking en brengen deze op hun beurt weer in.

Het heeft de voorkeur om de overlegstructuren zo kort en zo eenvoudig mogelijk te houden om werkelijk concrete en goede stappen te kunnen maken. Als er een open vraag was gesteld wie bij de Klankbordgroep had gewild dan hadden de poorten open gestaan voor heel veel mensen en had de selectie daarop veel tijd gekost. Nu is de keuze ontstaan op advies van een groot aantal mensen binnen de gemeenschap die dezelfde namen noemde.

Nathalie heeft deze mensen benaderd en is met hen eerst een één op één gesprek aan gegaan. Om goed af te stemmen hoe zij naar de afgelopen periode kijken waarin veel commotie was en wat hun eigen gevoel en gedachtes daarbij waren. En wat het Comité daarin anders had kunnen doen? Vervolgens heeft zij deze mensen gevraagd of zij deel zouden willen nemen aan de Klankbordgroep waarin zij hen vraagt om advies en input. En of zij een actieve bijdrage willen leveren vanuit hun kennis en achterban om tot een herdenking te komen die mensen insluit en waarin mensen zich welkom voelen. Volgens het Comité zijn wij tenslotte één volk waarin veel stemmen en kleuren mogelijk zijn. Het Comité heeft persoonlijk het ideaalbeeld dat wij met elkaar als één volk straks zullen herdenken en dat wij ter eren van de eerste en tweede generatie tevoorschijn komen als een volk waarin ruimte is voor het verschil en de diversiteit.

Op de dialoog dagen kunnen mensen natuurlijk met ideeën en suggesties komen die meer dan welkom zijn. Mooi om dit met elkaar vanuit de verbinding te doen. Het Comité Molukse herdenkingen kijkt naar uit!